Lang, láng geleden op de middelbare school, had ik geleerd wat vogelperspectief, ik- perspectief en kikkerperspectief was. U weet wel, zo'n tekening met behulp van lijntjes die in één punt verdwijnen.

Maar de eerste keer dat ik van een 4e mogelijkheid hoorde, was tijdens mijn eerste schilderlessen bij de kunstenaar Zura Kalanda, toen we midden in een bloemenveld schilderles hadden: "Die bomen in de verte schilder je vaag, een beetje grijzig." zei hij. Pas bij Peter hoorde ik dat dat "atmosferisch perspectief" heet. De atmosfeer maakt dat het onderwerp in de verte vaag, vager, vaagst worden, afhankelijk van heldere lucht of vette mist.

Nu ik de eerste kleurlagen aanzet op het doek voor "Spring Forest", leer ik pas hoe je dit goed toepast in de realistische schilderkunst. Meester Peter: "Je maakt een basiskleur van je lucht en een basiskleur van je dichtsbijzijnde boom. Als je bij de verste boom begint die een beetje in de mistige omgeving verdwijnt, schilder je deze met veel "kleur lucht" en weinig "kleur boom". De boom die iets dichterbij staat, voeg je iets meer "kleur boom" bij." Ah, zo krijg je dus diepte in de juiste kleuren. Niks gokje wagen met kleuren, maar technisch goed over nagedacht. Gááf, hier word ik nou weer enthousiast over! 

Hieronder zijn de eerste verre bomen en middelste bomen al zichtbaar. Als alle bomen klaar zijn, kan ik ditzelfde ook toepassen voor de bladeren.